Ik wil niet
Klutsende knieën, klotsende oksels en keien van nierstenen.
(Die laatste is een grapje want het ding was zo klein dat ie op een scan amper was te zien).
Soms wil je niet, maar kom je er niet meer onderuit.
Neem nou die knie operatie. Ik wil deze echt nog niet als dat scheenbeen niet beter is, maar ik denk dat ik het niet meer kan uitstellen. Even een hersenkraker. Ik viel vorig jaar op Bospop zo hard, dat ik net onder mijn knie mijn scheenbeen blesseerde. Dat bot is nu "beurs" en eigenlijk moet ik een nieuwe knieprothese, maar dat kan dus niet in dat beurse bot, want dan valt dat helemaal uit elkaar. De genezing van zo'n plek kan 2 jaar duren.
De orthopeed heeft al ge oppert dan maar een halve knie te plaatsen, waardoor je het scheenbeen spaart en daar ben ik natuurlijk helemaal voor, maar niet als ik dan over twee jaar alweer een andere moet. Tsja je wordt er ook niet jonger op tante Sjaan. En ik moet nu echt de keuze gaan maken, want pijnstillers werken steeds minder en ik wil absoluut niet meer aan die oxycodon. Die heb ik bij die niersteen een tijdje geslikt, maar zo gauw als die steen eruit was ben ik er ook weer heel snel mee gestopt. Je loopt gewoon gratis te trippen.
Nee, ik denk dat het tijd word dat mijn orthopeed zijn gereedschapskist tevoorschijn haalt.
Orthopeed, uroloog en internist. Welke van de drie?
Ik ben de laatste tijd ook echt wel een beetje te veel aan het dokteren en dat is niks voor mij.
Die stomme schildklier is vervelend aan het doen en daar moet ik voor naar de internist.
Veel zweetbuien. En dat terwijl ik al 25 jaar uit de overgang ben. Zelfs toen heb ik niet zoveel gezweet als de laatste tijd. En dat zeg ik bij 35 graden. 😊
Maar ik heb er ook last van als het niet zo heet is en zelfs als ik lekker op de bank zit te niksen.
Dat is dus niet normaal.
En na die niersteen (auw auw, dat ding is echt pijnlijk) waar ik mee op de 1e hulp terecht kwam en die er nu uit is, loop ik nog wel naar de uroloog. Dat ding was blijkbaar zo klein dat hij op een scan bijna niet te zien was, maar wat kan zo'n ieniemienie steentje pijn doen. Ik schaamde me kapot dat ik zo had lopen kermen bij dat kleine ding. Juist die kleintjes zijn gevoelig want die gaan zweven zeiden ze. Ik zal dat dan maar geloven hé. En hoewel de laatste echo goed was en er niets meer was te zien, wil die uroloog het toch nog even aan blijven kijken.
IK ben er wel klaar mee.
Dus ik sta nu onder behandeling van drie specialisten. Ik hoop dat ik er al heel snel twee weg kan strepen. De knie is nu het belangrijkste, ik vind de rest een beetje bijzaak. Eens kijken wat de orthopeed gaat zeggen. Ik denk dat hij graag zijn mes erin zet. Ik heb wel een leuke orthopeed hoor. En een erg kundige ook gelukkig. Schat van een man met heel veel humor. En dat is net wat voor mij. Ik houd niet zo van die serieuze types die denken dat zij de dokter zijn en waarbij je niet mag meedenken. Die heb ik genoeg meegemaakt.
Niet meer zo lenig als ik was.
Maar het zal met die knie wel tijd worden. Deze week op de boot nam ik lekker een duik in het water. Heerlijk bij die hitte. Maar toen ik terug de boot op wilde klimmen via het trapje, lukte het me niet meer. Ik kon mijn voet niet meer op het onderste treetje krijgen. Met allebei mijn benen/voeten niet. Na een half uur aan dat trapje te hebben gehangen had ik al veel bekijks, haha. Ook een jongetje van de zeilclub was er aan het zeilen met zijn optimist en kwam even kijken. 😉 Hij gaf wel leuke tips. Probeer het eens met een touw of met een fender. Maar die laatste was zo glad dat ik er weer afgleed. Uiteindelijk heb ik met veel moeite van mijn gekneusde been die voet op het trapje geslingerd en heb me gewoon opgetrokken aan de boot. Maar ik durfde helaas niet meer het water in. Ik zag me al op sleeptouw aan de boei achter de boot hangen en zo de haven binnen gesleept worden. Dat zou voor iedereen wel hilarisch zijn geweest, maar dus niet voor mij. Ik zag het al voor me.
Nu heeft mijn lieve man, een treetje extra aan het zwemtrapje gemaakt. Dat is gelukkig nogal een handige Harry. Dus kan ik weer lekker zwemmen en zonder moeite aan boord kruipen. Ik moet het natuurlijk nog wel uitproberen, maar nu is het me te heet op de boot en zit ik lekker binnen in een heerlijke koele kamer mijn blogje te schrijven.
suppen
Zo ik ben uit geklaagd. Nou ja, Het was een hectische tijd. Heel druk geweest. Veel moeten werken omdat er veel op vakantie waren. Een paar collega’s nog een beetje uit de brand geholpen zodat ik nog meer moest werken en nu ga ik eindelijk, eindelijk een rustige periode in. Mag wel tijd worden, want het werd een beetje te gek. Deze en volgende week lekker maar twee keer ingeroosterd op mijn werk en op de zeilclub hebben we ook even een rustigere periode nu de Italiaanse avond een groot succes was met 70 mensen en wat was het fijn dat zondag na een gezamenlijk ontbijt iedereen heeft geholpen met opruimen zodat ik om 13.00u klaar was en lekker naar huis kon. Dat ik om 5 uur weer moest gaan werken was bijzaak. (Nou ja een beetje moe was ik wel natuurlijk, maar dat is niet gek op je 71e en dan iedere dag iets te doen te hebben).
We hebben de 23e nog wel een optimisten-regatta op de zeilclub. Dan zie je van die grote kerels in het kleinste zeilbootje wat er is zeilen en dat is heel grappig om te zien. Krijg je hele leuke foto’s van.
Vrijdag ga ik de sup van mijn zoon lenen en gaan we met een kleinzoon naar de boot. Samen suppen en zwemmen en spelletjes doen. Als de sup me bevalt ga ik er ook eentje halen. Lijkt me supergaaf zo’n ding. En dan ook met de andere kleinkinderen een dagje varen en suppen.
Ken nog net voor de zomer voorbij is. :-)